Una lontra est leende su sole in sa ripa de unu lagheddu montaninu. Tenet sos ogros tancados e una espressione biada in sa carutza sua de gatu. Su cumpanzu suo est pischende in sas abas fundudas e astradas, unu pagu prus a monte, a làcanas de su padente. Duos fizos, nàschidos dae pagos meses, sunt zoghende supra de una roca cuguzada de lanedda bìrdina, suspesa supra de s’aba : si dant corfos cun su murru, s’imberghent a intro de s’aba. Cando unu làssinat in sa terra modde e est belle pro (...)
In custu situ podides agatare una "gustadura" de literadura in sardu, cun contos, partes de romanzos, intervistas, ditzos o àteru, iscritos in sardu normativu [Lsc] o in variedades locales.
Articles les plus récents
-
Sas duas lontras
1er mai 2020, par DACIA MARAINI -
Tziu Giagu e Cariasa
27 avril 2020, par RACHEL FALCHI[Lsc] Inèditu
In su cùcuru de unu montigru b’aiat unu frutale minore cun unos cantos àrbores. Bi fiant comare Mela, comare Pira, comare Mela Granada e compare Arantzu. A pustis, in unu tretu, b’aiat un’àrbore chi si naraiat Cariasa. Issa aiat naes e fògias meda e Deus l’aiat fata nàschere pro chi aeret donadu sos frutos suos, sas cariasas carrafales, a sa gente e a sos animales chi las agradessiant a beru. Cada àrbore, cando acudiat s’istajone giusta, daiat frutos bonos meda. Ma (...) -
Istòria de unu cau marinu e de su gatu chi l’aiat imparadu a bolare
18 avril 2020, par LUIS SEPÚLVEDA[Lsc]
CAP. 1 Mare de su Nord
-- Bancu de arrangadas a babordu ! —aiat annuntziadu su cau marinu postu a bàrdia, e sa truma de su Faru de s’Arena Ruja aiat retzidu sa noa cun tzichìrrios de cuntentu. Fiant bolende sena pasu dae ses oras e, sende chi sos caos pilota los aiant giutos in currentes de àera gasi caentes chi agradaiat a bolare subra de s’otzeanu, teniant su bisòngiu de torrare in fortza, e chi pro custu non b’aiat cosa mègius de un’abbentrada de arrangada. Fiant bolende (...) -
Sa vida cuada
14 avril 2020, par JUBANNE PIGACap. I
28 de cabudanni 1984
Sunt movende chitzo a Terranoa, pro leare s’aparèchiu chi a sas sete depet bolare a Roma. Peri oe est arbeschende a ogru assutu, che a sas dies coladas pessighidas dae unu sole buddidu chi est cascarende su terrinu. Mesu cabudanni, una coa de istiu prus sica de su sòlitu. Su mangianile est lugorosu, a s’imbesse de s’ànimu de Bartolu Deìnu. Pro issu sa die noa s’est pesende trista, sena colore perunu. Su tziuliu de sos pugiones, sa tzarra chitzulana de sa (...) -
Una campura de bisos e trampas
14 avril 2020, par VITÒRIU SELLASa note tribulata
Cussa note, chi apo colatu in domo, non resessio a picare sonnu. Sos pessamentos meos non fin serenos pro gurpa de su chi mi fit capitatu de notare in bidda mea intro sa creja mazore, unu santuariu chi ammentaio dae pitzinna ricu de pinturas e mazines de sa vita de sos santos. Su chi m’est capitatu de abbaitare m’aiat causatu una imberghita a su coro. E como cussu patire lu cheglio contare, nessi pro mi liberare dae custu anneu. Isco chi su contare istorias a sos (...) -
S’arzola de s’ena
13 avril 2020, par LARENTU PUSCEDDUBabbu Chiccu Buseddu
Bassu silenziosu e forte : massaju ! In ierru infustu che puzone, in istiu nuscosu de suore.
Fit picand’aba dae su putu cun su poale de zincu, su chi aia collidu in cantina, che reliquia, ca sa domo de Iscattai fit toccada a mie. Cando s’est ziradu e m’at bidu, at lassadu andare su poale, chi at fattu su tzoccu fraccu rundeche a s’aba e d’est curtu a m’abratzare. In bida non m’ammento chi l’apat mai fatu, mancari m’abaideret cun ocros imbelados dae s’amore. A (...) -
S’àrvore de sos tzinesos
13 avril 2020, par LARENTU PUSCEDDUIn Oreos, su sero de su 15 de santandria, tzia Maria Ortu fit sètida rasande in s’oru de su fochile de sa domichedda sua, tres aposenteddos bassos, cando unu tocheddu l’at fata siddire. « Abaida chie est » at nadu a sa neta, una bella zovanedda de seichi annos. Custa si ch’est pesada, s’est acurtziada a sa janna, at artiadu su gantzitu de sa mesuporta, at abaidadu : « Est tziu Antoni Mula, manna’ ». « Fàchelu intrare e dàeli s’iscannu. » Tziu Antoni est intradu, s’est sètidu, s’at illiadu (...)
-
In mesu de amigos
13 avril 2020, par AMOS OZ[Lsc]
SU RE DE NORVÈGIA
In su kibbutz nostru, su kibbutz Yekhat, b’istaiat un’òmine, Zvi Provizor, de unos chimbantaghimbe annos, basseddu e bagadiu, e semper a chìnnidas de ogru. L’agradaiat a contare noas malas : terremotos, aeroplanos rutos, palatzos derrutos cun chie b’istaiat, fogos e aundamentos. Leghiat sos giornales e ascurtaiat sas noas in su ràdiu a mangianu chitzo, a manera de nos apantamare paris intrados a su refetòriu cun s’istòria de dughentoschimbanta minadores de (...)